پژوهش حاضر، رابطه دعا با اصل علیت را بررسی میکند. هدف از مسئله این است که تبیینی فلسفی-کلامی از دعا صورت گیرد و تاحدودی ابهامات مربوط به شیوه تأثیرگذاری دعا در نظام هستی رفع و فرهنگ دعا که آموزهای دینی است شفافسازی شود؛ زیرا درمیان حکما، نخستینبار ابن سینا بهطور جدی و مدون برای تبیین دعا و شیوه تأثیرگذاری آن در نظام هستی تلاش کرد. پژوهش حاضر از منابع دست اول کتابخانهای استفاده کرده است و با روشی تبیینی-تحلیلی، مسئله دعا و اصل علیت را یررسی میکند. با تبیین رابطه دعا با اصل علیت این نتیجه حاصل شد که دعا با اصل علیت منافات ندارد، بلکه خود، علتى فراطبیعی در سلسله علت‌ها و معلول‌هاست که نقش مقتضی یا جزء علت را در تحقق پدیده‌ها ایفا میکند. بنابراین، دعا از بعد عقلی نیز قابل پذیرش است.
)